آه (مفردات‌نهج‌البلاغه)آه یکی از مفردات نهج البلاغه، به معنای دردمندی، شکایت و حسرت می‌باشد که حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص کم بودن توشه و طولانی بودن سفر آخرت و در رابطه با ائمه هدی (علیهم‌السّلام) از این واژه استفاده نموده است. ۱ - مفهومشناسیآه به معنای دردمندی، شکایت و حسرت است. ۲ - کاربردهاامام (علیه‌السلام) درباره‌ی سفر آخرت می‌فرمایند: «آه من قلّة الزاد و طول الطریق و بعد السفر و عظیم المورد؛ ای حسرت از کمی توشه و طول راه، و دوری سفر آخرت و عظمت محل ورود (آخرت).» همچنین در رابطه با امامان و اهل بیت (علیهم‌السّلام) فرموده است: «اولئک خلفاء اللّه فی ارضه و الدعاة الی دینه آه آه شوقا الی رؤیتهم.» ۳ - تعداد کاربردهااین لفظ «آه» فقط همین دو مورد در «نهج البلاغه» آمده است. ۴ - پانویس
۵ - منبعقرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «آه»، ص۱۰۴. رده‌های این صفحه : مفردات نهج البلاغه | واژه شناسی واژگان نهج البلاغه
|